Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα... ( ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ )

Είπε ο αββάς Λογγίνος: 

 

 “Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα,  η αγρυπνία καθαρίζει τον νου,  η ησυχία φέρνει το πένθος, 

το πένθος βαπτίζει τον άνθρωπο και τον απαλλάσσει από την αμαρτία. ”

 

ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη... ( Ἅγιος Νεκτάριος )

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γι᾿ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. 

Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό. 

Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.


Ἅγιος Νεκτάριος

Τι να κάνω με τη γλώσσα μου, που δεν μπορώ να τη συγκρατήσω; ( ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ )

Ο αββάς Ιωσήφ λέει στον αββά Νισθερώο:

“Τι να κάνω με τη γλώσσα μου, που δεν μπορώ να τη συγκρατήσω; 

 Του λέει ο Γέροντας: 

“Βρίσκεις ανάπαυση, αν μιλήσεις; ” “Όχι”, του απαντά. 

Τότε λέει ο Γέροντας: 

“Αφού δεν έχεις ανάπαυση, γιατί μιλάς; Καλύτερα να σιωπάς και, αν γίνεται συζήτηση, προτιμότερο πολλά να ακούς παρά να λες”. 

 ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Δώστε όσο περισσότερα μπορείτε. ( Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου )

 

 Δώστε όσο περισσότερα μπορείτε. Ένα πράγμα πού σώζει τις ψυχές είναι ή ελεημοσύνη. Εσείς κοιτάτε να φτιάχνετε εδώ τα σπίτια. Φτια χτέ κι ένα σπιτάκι στον Ουρανό, να σας περιμένει...


Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου

Η αγάπη του Θεού δεν κάνει διακρίσεις! ( Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα )

Για την αγάπη του Θεού και την αγάπη του ανθρώπου

Η αγάπη του Θεού – Ο Θεός αγάπη εστί.

Εάν, όπως λένε και οι άγιοι Πατέρες, επωφελούμεθα του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι επωφελούμεθα της αγάπης.

Αν βλέπουμε και γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και αν είμαστε με την καρδιά μας ενωμένοι μαζί Του, τότε Εκείνος θα μας μάθει πως να αγαπάμε τον πλησίον μας.

Επειδή εμείς δε γνωρίζουμε πως να αγαπάμε ούτε το Θεό ούτε και τον πλησίον μας.

Στη δική μας Θεϊκή αγάπη, την οποία φύτεψε ο Θεός μέσα μας, συχνά μπερδεύονται καταχθόνια πνεύματα, έτσι που μας απομακρύνουν εντελώς από τον ορθό δρόμο της αληθινής και πραγματικής αγάπης.

Στην πραγματικότητα οι υποδείξεις τους είναι συνυφασμένες με τις αισθήσεις και τα αισθήματα αυτού του κόσμου. Με τις επίγειες ηδονές και αυτό τότε γίνεται υποδούλωση.

Συχνά συμβαίνει ο άνθρωπος, και σε νεανική και σε προχωρημένη ηλικία, να αγαπήσει κάποιο ζωντανό όν ή αντικείμενο, τη νεκρή φύση.

Κάποιος αγαπά το χρυσό και δεν μπορεί με τίποτα να αποχωριστεί από αυτόν και τον πλούτο του, το σπίτι, την ιδιοκτησία του και έτσι γίνεται υπόδουλος.

Αν κάποιος τον άρπαζε από αυτά, θα γινόταν πλήρως απελπισμένος. Και συχνά τα καταχθόνια πνεύματα οδηγούν τον άνθρωπο σε τόσο βαθειά απελπισία, ώστε αφαιρεί τη ζωή του.

Είναι άραγε αυτό αγάπη; Βλέπετε ότι σ’ αυτήν την αγάπη που μας εμφύτεψε ο Κύριος, ανακατεύονται καταχθόνια πνεύματα.

Και αυτό είναι αγάπη χωρίς κατάκριση, ενώ η Θεϊκή αγάπη είναι απεριόριστη.

Η αγάπη του Θεού – Δεν κάνει διακρίσεις. Είναι τόσο τρυφερή. Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος λέει ότι η αγάπη είναι τελειότητα.

Επειδή ο Θεός είναι τέλειο Όν, που δεν έχει ελλείψεις.

Γι’ αυτό όταν μέσα μας φανερώνεται η Θεϊκή αγάπη στην πληρότητα της χάρης της, τότε κι εμείς αγκαλιάζουμε όχι μόνο ολόκληρη τη γήινη σφαίρα, αλλά και ολόκληρο το σύμπαν.

Δηλαδή ο Κύριος είναι μέσα μας, και ο Θεός είναι πανταχού παρών, περιέχει τα πάντα.

Πράγμα που σημαίνει ότι μέσα μας φανερώνεται η Θεϊκή αγάπη που περιέχει τα πάντα.

Τότε δεν κάνουμε διακρίσεις. Όλοι είναι αδέλφια μας. Όλοι για μας είναι καλοί, και τους εαυτούς μας βλέπουμε ως τους χειρότερους για να υπηρετήσουμε κάθε πλάσμα.

Βλέπετε με τέτοια Θεϊκή αγάπη ο άνθρωπος ταπεινώνεται τόσο πολύ, φθάνει η ψυχή του σε τέτοια ταπεινοφροσύνη, και η ταπεινοφροσύνη είναι τελειότητα της χριστιανικής ζωής.

Ούτε στο να αναστήσουμε νεκρούς, ούτε στο να κάνουμε θαύματα, αλλά η τελειότητα της χριστιανικής ζωής βρίσκεται στην άκρα ταπείνωση.

Και όταν μας φωτίσει η χάρις του Αγίου Πνεύματος στην πληρότητα της Θεϊκής αγάπης τότε επιθυμούμε να υπηρετήσουμε σχεδόν τους πάντες, για όλους ζητούμε να είναι καλά (ακόμα και στο μικρότερο μυρμήγκι όταν βλέπουμε ότι κάτι το βασανίζει, θέλουμε με κάποιο τρόπο να το βοηθήσουμε).

Σημαίνει πως η αγάπη είναι θυσία. Η αγάπη θυσιάζεται για τον πλησίον.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Εκείνος που φανερώνει τα καλά του έργα και τα κάνει γνωστά στον κόσμο.... ( ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ )

Είπε ένας Γέροντας: 

“Εκείνος που φανερώνει τα καλά του έργα και τα κάνει γνωστά στον κόσμο, μοιάζει με τον σποριά που ρίχνει τον σπόρο στην επιφάνεια της γης και έρχονται τα πτηνά του ουρανού και τον τρώνε. Ενώ εκείνος πού κρύβει την άσκησή του, όπως βάζει ο σποριάς τον σπόρο μέσα στης γης τα αυλάκια, αυτός ακριβώς θα έχει άφθονη συγκομιδή”.

ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ 

Οι Είκοσι πρακτικές συμβουλές για ταπείνωση - Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου

1. Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει. Και προπαντός μην παραπονείσαι.

2. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.

3. Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι.

4. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.

5. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.

6. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.

7. Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.

8. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.

9. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου, οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.

10. Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.

11. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.

12. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.

13. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.

14. Εκνευρισμός στο αντρόγυνο; Εσύ φταις. Κι εσύ φταις. Όχι ο άλλος.

15. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.

16. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.

17. Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.

18. Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Δόξαζε τον Θεόν.

19. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε. Αγρύπνησε. Κάνε προσευχή.

20. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι “τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή”.


“Είθε αδελφοί μου, να ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι ότι θα σωθούμε.”

Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Αναγνωστοπούλου 

Ο θάνατος του Φώτη Κόντογλου και η θαυμαστή «πληροφορία» από τον Άγιο Εφραίμ Μεγαλομάρτυρα Νέας Μάκρης

Ο Φώτης Κόντογλου γεννήθηκε στο Αϊβαλί της Μικράς Ασίας στις 8 Νοεμβρίου 1895 και πέθανε στην Αθήνα στις 13 Ιουλίου 1965. Το παρακάτω περιστατικό αναφέρεται στις τελευταίες του στιγμές στο νοσοκομείο και την θαυμαστή πληροφορία που είχε η γυναίκα του από τον Άγιο Εφραίμ τον θαυματουργό.

-Περνούσε δύσκολες ημέρες στο νοσοκομείο ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου, και η γυναίκα του Μαρία Κόντογλου, ήταν γονατιστή και προσευχόταν για την θεραπεία του, επικαλούμενη τον Μεγάλο μας Άγιο Εφραίμ. Ας μην ξεχνάμε, ότι η αγιασμένη χείρα του χαρισματούχου αγιογράφου, είχε φιλοτεχνήσει την πρώτη εικόνα του Αγίου μας! Η Μαρία Κόντογλου περίμενε λοιπόν από τον Άγιο κάτι.

Και τι μεγαλύτερη βοήθεια θα μπορούσε να βρει απ’ αυτή, το να δει εκείνη ακριβώς την ώρα που προσηύχετο, την ψυχή του Φώτη Κόντογλου να την κρατά ο Άγιος Εφραίμ, και μέσα σε τόση δόξα να την οδηγεί στον Ουρανό!

Παραξενεύτηκε βλέποντας όλα αυτά! Τι τάχα να σήμαιναν; Κείνη την ώρα λοιπόν διέλυσε την απορία της κάποιο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο, που της ανακοίνωνε ότι ο άνδρας της πέταξε ανάλαφρα στον Ουρανό! Ο Άγιος ήταν στ’ αλήθεια ο συνοδός του!

*από το βιβλίο: «Οπτασίαι και Θαύματα του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ του Θαυματουργού» – Γ΄τόμος (Έκδοση Ι.Μ. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου – Όρος Αμώμων Αττικής).

Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό.... ( Ἅγιος Πορφύριος )

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας.
Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.
Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;».
Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.
Κι αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός.
Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό.
Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.
Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό. Αντίθετα παραγγέλλει: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς…».

Ἅγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης