Συνομιλείες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου. Ἀββᾶ
Κασσιανοῦ Τόμος B΄
ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΙΩΣΗΦ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑ
Λόγος τοῦ Γέροντα γιά τίς παροδικές φιλικές σχέσεις.
ΑΒΒΑΣ ΙΩΣΗΦ :῾Υπάρχουν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων πολλά εἴδη φιλίας καί δεσμῶν.
Πολλούς τούς ἔκανε ἀρχικά γνώριμους μιά ἁπλή συνάντηση καί ἀπό τότε ἀνέπτυξαν στενές φιλικές σχέσεις. Κάποιοι ἄλλοι συνδέθηκαν ἀνταλλάσσοντας ἀγαθά ἤ κάνοντας κάποια ἀγοραπωλησία. ῎Αλλοι δέθηκαν μέ στενή φιλία, ἐξαιτίας τῆς ὁμοιότητας καί τῶν κοινῶν χαρακτηρολογικῶν στοιχείων πού ὑπῆρχαν μεταξύ τους. Μερικοί, γιά παράδειγμα, δημιούργησαν ἐμπορικές σχέσεις ἤ γνωρίσθηκαν σέ κάποια συντεχνία ἤ ἀκόμα καί στίς σπουδές τους. Αὐτή ἡ συνύρπαξη ἤ ἡ συνεργασία μπορεῖ νά φέρει καί στίς δύο πλευρές τόση ψυχική ἐγγύτητα καί ζεστασιά, ὥστε νά κάνει νά μαλακώσουν ἀκόμη καί οἱ πιό σκληρές καρδιές. Πολλές φορές ἀκόμα καί οἱ ληστές, πού ζοῦν σάν τ᾿ ἀγρίμια μέσα στά βουνά καί στά δάση καί βρίσκουν εὐχαρίστηση ὅταν χύνεται ἀνθρώπινο αἷμα, ἀφοσιώνονται καί ἀγαποῦν τούς συνεργούς τους στά ἐγκλήματα.
῾Υπάρχει ἀκόμα ἕνα ἄλλο εἶδος ἀγάπης, πού προέρχεται ἀπό τό φυσικό ἔνστικτο καί ἀπό τή συγγένεια αἵματος. Εἶναι ὁ δεσμός πού μᾶς δένει μέ τά μέλη τῆς οἰκογένειάς μας, μέ τόν σύζυγο ἤ τή σύζυγο. Αὐτό δέν τό συναντοῦμε μόνο στούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί σ᾿ ὅλα τά ζῶα καί στά πουλιά, στά ὁποῖα ἡ φυσική καί στοργική ἀγάπη τους τά ὠθεῖ στό νά προστατεύουν καί νά ὑπερασπίζουν τή φωλιά τους ἤ τά μικρά τους. Κι αὐτό μάλιστα μέχρι τοῦ σημείου πού νά θέτουν τόν ἑαυτό τους σέ κίνδυνο ἤ ἀκόμη καί νά ὁδηγοῦνται στό θάνατο γιά χάρη τους.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ὅλα τά εἴδη τῶν ἄγριων ζώων, τῶν ἑρπετῶν ἤ τῶν ἁρπακτικῶν πουλιῶν. Αὐτά τά ζῶα, ὅπως, γιά παράδειγμα, τόν βασιλίσκο, τόν ρινόκερο καί τόν γύπα, ἐξαιτίας τῆς ἀνυπόφορης ἀγριότητάς τους ἤ τοῦ θανατηφόρου δηλητηρίου τους, τά ἀποφεύγουν ὅλοι, ἀφοῦ καί μόνο ἡ θέα τους, δημιουργεῖ στόν καθένα αἰσθήματα ἀποστροφῆς. Αὐτά τά ἴδια ὅμως δέν παύουν νά ζοῦν εἰρηνικά καί νά εἶναι ἀγαπημένα μεταξύ τους, χωρίς νά βλάπτει τό ἕνα τό ἄλλο. Κι αὐτό ἀσφαλῶς συμβαίνει ἐξαιτίας τῆς κοινῆς καταγωγῆς τους καί τοῦ δεσμοῦ πού προκύπτει ἀπ᾿ αὐτήν.
῞Ομως ὅλα αὐτά τά εἴδη ἀγάπης πού ἀνέφερα, τά ὁποῖα συναντῶνται ἀνάμεσα καί στούς καλούς καί στούς κακούς, ἀκόμα καί στά ἄγρια ζῶα καί στά ἑρπετά, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν μποροῦν νά διατηρηθοῦν μέχρι τέλους. Συχνά διακόπτονται καί ἀτονοῦν λόγω τῆς ἀπόστασης, τῆς λήθης πού φέρνει ὁ χρόνος, τῆς λήξης μιᾶς προφορικῆς συμφωνίας ἤ τῆς διεκπεραίωσης μιᾶς ἐμπορικῆς συναλλαγῆς. Καί γενικά αὐτά τελειώνουν, ὅταν πάψουν νά ὑπάρχουν λόγοι συμφερόντων. ῾Ο σύνδεσμος τῆς ἀγάπης πού συνήθως προκύπτει ἀπό δεσμούς πού εἶχαν δημιουργηθεῖ ἀπό τήν ἐπιθυμία τοῦ κέρδους, ἤ ἀπό τό πάθος, ἤ καί ἀπό τή συγγένεια, δέν ἀντέχουν στό χρόνο καί εὔκολα διαλύονται.
Ἀπό τό βιβλίο,
«Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» Τόμος β΄.
