Όταν βαδίζης την οδό του Χριστού, πολλοί θα σε κοροιδεύουν ( Άγιος Ιννοκέντιος Μητροπολίτης Μόσχας )

Όταν βαδίζης την οδό του Χριστού, πολλοί άνθρωποι -ίσως και οι πιό στενοί σου συγγενείς- θα σε κοροιδεύουν.
Μη σε απασχολεί αυτό. Μη σε ανησυχεί. Θυμήσου, ότι και τον Χριστό Τον εκορόιδευαν. Μα Αυτός δεν τους εχθρευόταν. Σιωπούσε. Και προσευχόταν γι' αυτούς. Το ίδιο να κάνεις και συ.


Άγιος Ιννοκέντιος Μητροπολίτης Μόσχας

Ἀπαλλαγή κανένας Ἅγιος δέν ἐζήτησε ἀπό τόν Θεό, αλλά υπομονή ! ( Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης )

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:

-Θέλω να εξομολογηθώ.
-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;

-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
-Ε, πες τον λογισμό σου.

Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει:

«Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:

-Οι Πατριάρχαι είσαστε;
-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
-Νά ‘ρθω κι εγώ εκεί;
-Έλα.

-Από πού νά ‘ρθω;
-Να, από ΄κει, απ’ τον δρόμο.
-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
-Μα, δεν βλέπω δρόμο.
-Ψάξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.

-Α, κι εμείς από ‘κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»

Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο. Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.

Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της.

«Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».

Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε.

Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.

Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει. Αν κάνεις υπομονή θά ‘χεις και λιγάκι μισθό, αν θά ‘χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις...!

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Το να είσαι χριστιανός !!!! ( Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς )

Το να είσαι χριστιανός, υπό τη στενή έννοια, σημαίνει να καταβάλλεις υπέρμετρο αγώνα για να καθαρίσεις την καρδιά σου και το νου σου από εμπαθείς σκέψεις. 

Τι είδους αγώνα; Γύρω απ’ αυτό το ζήτημα υπάρχει τεράστιος πλούτος γνώσεως και διδασκαλίας και πλούσιο απόθεμα εμπειριών ζωής χιλιάδων αγίων ανδρών και γυναικών, οι οποίοι επιβεβαίωσαν εμπράκτως αυτή τη διδασκαλία. 

Η κάθαρση του εαυτού από πονηρές και εμπαθείς σκέψεις, η εκρίζωση κάθε κακίας, ήταν ανέκαθεν ο στόχος όλων των μεγάλων ασκητών, ερημιτών και ησυχαστών.


Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο γνήσιος χριστιανός, κινεί την γλώσσα του στο να υμνεί τον Θεό ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος )

Ο γνήσιος χριστιανός, μελετά συνεχώς μέσα στην καρδιά του την αλήθεια και ουδέποτε μολύνει την γλώσσα του με το ψέμα και ουδέποτε κάνει κακό στον πλησίον του, όπως λέγει η Αγία Γραφή.

Ο γνήσιος χριστιανός, ευλογεί όταν υβρίζεται…ουδέποτε ορκίζεται, λέει πάντα την αλήθεια…σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, από το ναι και από το όχι στις απαντήσεις του.

Ο γνήσιος χριστιανός, κινεί την γλώσσα του στο να υμνεί τον Θεό, κλίνει τα γόνατά του και υψώνει τα χέρια και τον νου του για να παρακαλέσει τον Θεό, χύνει δάκρυα μετανοίας και κατανύξεως μπροστά στον Θεό.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Η γιαγιά, το αγόρι και το μολύβι... ( Διδακτικές ιστορίες)

Ένα αγόρι παρακολουθούσε τη γιαγιά του, καθώς έγραφε κάτι σαν επιστολή και σε κάποια στιγμή τη ρώτησε:


-Γιαγιά, τι γράφεις; Είναι κάτι για μένα;


Η γιαγιά σταμάτησε το γράψιμο και είπε στον εγγονό της:


-Ναι, γράφω για σένα, αγόρι μου. Το σημαντικότερο, όμως, δεν είναι οι λέξεις, αλλά το μολύβι που χρησιμοποιώ. Ελπίζω να είσαι σαν το μολύβι, που θα χρησιμοποιήσεις και συ, όταν θα μεγαλώσεις.


Το αγόρι κοίταξε πολύ περίεργα το μολύβι. Δεν έδειχνε τίποτε το ιδιαίτερο.


-Τι εννοείς γιαγιά; Είναι σαν όλα τα άλλα μολύβια που έχω δει, είπε.


-Αυτό εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα πράγματα, του απάντησε η γιαγιά του και συνέχισε. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες και, αν καταφέρεις να τις υιοθετήσεις, θα είσαι ένα πρόσωπο που πάντα θα έχει ειρήνη με τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.


Πρώτη ιδιότητα: 

Το μολύβι πάντοτε καθοδηγείται από ένα χέρι. Είσαι πλασμένος για μεγάλα και υψηλά πράγματα. Όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό είναι το χέρι του Θεού και μας καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά του.


Δεύτερη Ιδιότητα:  

Μερικές φορές, πρέπει να σταματήσω να γράφω και να χρησιμοποιήσω την ξύστρα. Το μολύβι ξύνοντας το, υποφέρει προς στιγμή αλλά είναι αναγκαίο, γιατί γίνεται πιο οξύ και αποτελεσματικότερο στη δουλειά του. Έτσι κι εσύ πρέπει να μάθεις να υπομένεις ορισμένους πόνους, λύπες και δυσκολίες, διότι σε κάνουν καλύτερο πρόσωπο.


Τρίτη Ιδιότητα: 

Το μολύβι μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε πάντα γομολάστιχα, για να σβήνουμε τα λάθη. Το να διορθώνουμε στη ζωή μας κάτι που κάναμε λάθος δεν είναι αναγκαία κακό∙ μας βοηθάει να παραμείνουμε στο σωστό δρόμο και να συνεχίσουμε την πορεία μας.


Τέταρτη Ιδιότητα: 

Αυτό που έχει σημασία σε ένα μολύβι δεν είναι το εξωτερικό ξύλινο περίβλημά του αλλά ο γραφίτης, το εσωτερικό του περιεχόμενο. Πάντα πρόσεχε τι συμβαίνει μέσα σου, στον κόσμο της ψυχής σου!


Πέμπτη Ιδιότητα: 

Το μολύβι πάντοτε αφήνει ένα σημάδι που μαρτυρεί το πέρασμά του. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα, όσα κάνεις στη ζωή σου, θα αφήνουν ένα ανεξίτηλο σημάδι. Γι’ αυτό προσπάθησε κάθε σου πράξη να γίνεται ενσυνείδητα.