Τρεις γέροντες άκουσαν για τον αββά Σισώη και πήγαν να τον δουν.
Τον ρώτησε ο πρώτος:
«Πάτερ, πως μπορώ να σωθώ από τον πύρινο ποταμό;»
Ο γέροντας δεν του απάντησε.
«Πάτερ», τον ρώτησε ο δεύτερος:
«πως μπορώ να σωθώ από το τρίξιμο των δοντιών και από το ακοίμητο σκουλήκι;»
Τον ρώτησε και ο τρίτος:
«Πάτερ, τι να κάνω που η μνήμη του εξωτέρου σκότους με σκοτώνει;»
Τότε ο γέροντας τους είπε:
«Εγώ τίποτε από αυτά δεν σκέφτομαι. Ελπίζω ότι ο Θεός, που είναι σπλαχνικός, θα με ελεήσει».
Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια οι γέροντες έφυγαν λυπημένοι. Ο γέροντας όμως, μη θέλοντας να τους αφήσει να φύγουν λυπημένοι, τους κάλεσε πίσω και είπε: «Είστε μακάριοι, αδελφοί σας ζήλεψα. Γιατί ο πρώτος από εσάς είπε για τον πύρινο ποταμό, ο δεύτερος για τα τάρταρα και ο τρίτος για το εξώτερο σκότος. Αν λοιπόν ο νους σας θυμάται διαρκώς αυτά τα πράγματα, είναι αδύνατο να αμαρτήσετε.
Τι θα κάνω όμως εγώ ο σκληρόκαρδος, που ούτε βάζω στον νου μου ότι υπάρχει κόλαση για τους ανθρώπους και γι’ αυτό όλη την ώρα αμαρτάνω;»
Οι γέροντες τότε του έβαλαν μετάνοια και είπαν: «Όπως ακούσαμε, έτσι και είδαμε».
(Από το Γεροντικό)
Τον ρώτησε ο πρώτος:
«Πάτερ, πως μπορώ να σωθώ από τον πύρινο ποταμό;»
Ο γέροντας δεν του απάντησε.
«Πάτερ», τον ρώτησε ο δεύτερος:
«πως μπορώ να σωθώ από το τρίξιμο των δοντιών και από το ακοίμητο σκουλήκι;»
Τον ρώτησε και ο τρίτος:
«Πάτερ, τι να κάνω που η μνήμη του εξωτέρου σκότους με σκοτώνει;»
Τότε ο γέροντας τους είπε:
«Εγώ τίποτε από αυτά δεν σκέφτομαι. Ελπίζω ότι ο Θεός, που είναι σπλαχνικός, θα με ελεήσει».
Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια οι γέροντες έφυγαν λυπημένοι. Ο γέροντας όμως, μη θέλοντας να τους αφήσει να φύγουν λυπημένοι, τους κάλεσε πίσω και είπε: «Είστε μακάριοι, αδελφοί σας ζήλεψα. Γιατί ο πρώτος από εσάς είπε για τον πύρινο ποταμό, ο δεύτερος για τα τάρταρα και ο τρίτος για το εξώτερο σκότος. Αν λοιπόν ο νους σας θυμάται διαρκώς αυτά τα πράγματα, είναι αδύνατο να αμαρτήσετε.
Τι θα κάνω όμως εγώ ο σκληρόκαρδος, που ούτε βάζω στον νου μου ότι υπάρχει κόλαση για τους ανθρώπους και γι’ αυτό όλη την ώρα αμαρτάνω;»
Οι γέροντες τότε του έβαλαν μετάνοια και είπαν: «Όπως ακούσαμε, έτσι και είδαμε».
(Από το Γεροντικό)
