Monday, February 12, 2018

Η Μετάνοια Του Κυρ-Αλέκου την Εσχάτη ώρα...

Ανδρόγυνο ο Κυρ-Αλέκος και η Κυρά Καίτη, παντρεμένοι το 1920 περίπου. Κατοχή εμφύλιος φτώχεια κάργα και των γονέων. Η Κυρά Καίτη ευλαβέστατη, Προσευχή, Εξομολόγηση, θεία Κοινωνία κλπ. Ο Κυρ Αλέκος Φανατικός Αθεος, Κομμουνιστής αλλά πολύ Δίκαιος, Ελεήμων, Φιλάνθρωπος. Ήξερε από φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό. Συμπονούσε και βοήθαγε όσους μπόραγε. Φθάσανε και οι δυο, τ’ Αντρόγυνο γύρω στα 1995. Ο Κυρ-Αλέκος βαριά αρρώστια, κατάκοιτος, ετοιμοθάνατος. Η Κυρά Καίτη λαμπάδα δίπλα του, διακονούσε, Εκλαιγε, Προσευχότανε. Παιδιά και εγγόνια είχανε στη ζωή τους, τις μέριμνές τους, σπουργιτάκια περνάγανε αστραπή από τους γέρους και φεύγανε.

Η κυρά Καίτη παρακάλαγε τον Ανδρα της:

-«Να φέρουμε άνδρα μου τον Παπά της ενορίας να Εξομολογηθείς, να Κοινωνήσεις μη φύγεις σαν άψυχο ζώο για την άλλη ζωή και κολασθείς».

Τίποτε ο μπάρμπας, την σιχτήραγε και την απειλούσε:

-«Μη φέρεις παππά στο σπίτι μας γιατί θα σας αμολήσω από το μπαλκόνι, εσένα, τον παπά και τα λιβανιστήρια σας».

Μια νύχτα ανοιξιάτικη ψιθύριζε κατατρομαγμένος ο μπάρμπας την κυρά του. Τρέχα Καίτη, φοβάμαι.

-Τι θέλεις άντρα μου τ’ αποκρίθηκε αλαφιασμένη εκείνη.

-Να Μωρή, της απάντησε αυτός πανικόβλητος. Δεν βλέπεις αυτόν τον Αγριεμένο Αράπη, τον Δίμετρο που με κοιτάει Αγρια και Γελάει; Ποιος είναι; Πως μπήκε στο σπίτι μας; Τι θέλει;

Η γυναίκα δεν είδε κανέναν άλλο, Σταυροκοπήθηκε Φωτίστηκε, κατάλαβε:

-«Άντρα μου στο ορκίζομαι όπου θες δεν βλέπω κανένα άλλο. Είμαι σίγουρη ότι είναι ο Διάβολος και ήλθε ο κακούργος να σ’ αρπάξει να σε Κολάσει».

Αστραπιαία ο Κυρ-Αλέκος Συνήλθε, κατάλαβε και της είπε:

-Σε πιστεύω άμανες υπάρχει ο Διάβολος Υπάρχει και ο Χριστός και Παράδεισος και Κόλαση. Πήγαινε Γρήγορα μόλις ξημερώσει και φέρε τον Παπά, όποιον βρεις στην ενορία, να με Εξομολογήσει και να με Κοινωνήσει.

‘’Κατουρήθηκε’’ από φόβο και χαρά η Γριά. Μόλις ξημέρωσε πήγε στην ενορία, βρήκε κάποιον Παπά Δημήτρη, το και το Παπά μου και έλα γρήγορα. Έτσι και γίνανε όλα. Μόλις Εξομολογήθηκε και κοινώνησε ο Μπάρμπα Αλέκος γαλήνεψε, έλαμψε το προσωπάκι του και πέθανε συγχωρεμένος με Θεό και ανθρώπους.

Πόσο μας Αγαπά ο Χριστός μας, πόσο ζητά ένα ψίχουλο καλή πρόθεση, καλό λογισμό να μας σώσει!

Από το Βιβλίο
»Η ζωή Διδάσκει τον Χριστό»,


https://orthognosia.blogspot.ca/2017/04/blog-post_25.html